kırmızı balık kaç.. kaç. ühü.:(

geçenlerde balığım Havuç öldü. yani geçenlerde dediğim ben 13 yaşındayken.(geçmişte yaşanmış bir durumu anlatırken geçenlerde derim.yalan da değil hani adı üstünde geçmiş,geçen,yitip giden vs ) neyse konuya iniş yapıyorum,balığım mefta olduğunda pek üzülmüştüm haliyle. ama ağlamadım.kedim,köpeğim,tavşanım falan ölse ağlardım.ama ölen balıktı en nihayetinde.yanlış anlamayın küçümsediğimden değil ama minik cam bir kutuda yüzen,tepki vermeyen,sadece yaşamsal faaliyetlerini gerçekleştirip üç saniye içinde unutan ve her üç saniyede bir hayata en baştan başlayan bir hayvandı.varsın öyle olsun...içimi burktu yinede.akvaryumu boş görmek,yemlerini balığı olan başka bir arkadasa vermek vs.gibi tatsız olaylarla ilgilenirken,birara arkadasımın şöyle dediğini hatırlıyorum: ''boşver,ölenle ölünmez.'' ne tuhaf söylem ölenle ölünmez.ölümü tiye aldığımdan falan değil ama sanki ölenle halay çekilir,satranç oynanır,sinemaya gidilir,lokum yenir. ama ölünmez! sanki ölen suçluymuş gibi.ölen biri varsa onunla ölünmez ayıp. sen sonra kendi başına öl. o senin bileceğin iş.